Een half miljoen kwetsbare ouderen krijgt onvoldoende tandheelkundige zorg. Zij lijden pijn, kunnen niet of nauwelijks kauwen, hebben meestal loszittende tanden en vaak een zeer slechte adem. Zij zien er niet uit. Ze lopen hoge risico’s op longontsteking, ondervoeding en andere complicaties. Middelen en mogelijkheden schieten te kort. Maar deskundigheid, betrokkenheid, creativiteit en passie zijn er bij tandartsen, verpleeghuisartsen, mondhygiënisten en verzorgenden. Deze uitspraken deed de Groningse hoogleraar Rob Schaub bij het aanbieden van het Roodboek Mondzorg.

Hij deed dat op vrijdag 16 december 2011, aan het einde van het congres van de Nederlandse Vereniging voor Gerodontologie (NVGd). Dat is een actieve, strijdbare vereniging van ruim honderd tandartsen en mondhygiënisten die in verpleeghuizen en verzorgingshuizen werken. Rob Schaub is daarvan voorzitter. Ondergetekende zat dat congres voor, dat plaats vond ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de NVGd.

Uitspraken
In de wandelgangen van het congres schoten tandartsen mij aan, nadat ik mij had geïntroduceerd als expert in ketenzorg en in zorginnovatie. Twee uitspraken geef ik hier weer:

1. “Tandartsenzorg in verpleeghuizen is derdewereldwerk. De gebitten zijn verschrikkelijk. Je wordt nauwelijks betaald en je werkt met armoedige apparatuur.”

2. “De inspectie moet hier iets aan doen. Men kijkt nu alleen naar het vóórkomen van decubitus en de handen aan het bed. Het gaat ook om handen voor de mond.”

Bron: dentalINFO